Over de vorming en ontwikkeling der horens van zogende dieren in het algemeen; en van die der hertenbeesten in het bijzonder / [Gerard Sandifort].

  • Sandifort, Gerard, 1779-1848
Date:
[1829]
Catalogue details

Licence: Public Domain Mark

Credit: Over de vorming en ontwikkeling der horens van zogende dieren in het algemeen; en van die der hertenbeesten in het bijzonder / [Gerard Sandifort]. Source: Wellcome Collection.

    6/58 (page 70)
    i°. De horens van de Giraffe. 2°. De horens der hertenbeesten. In al deze foorten is de uitwendige gedaante in onderfcheidene foorten van dieren zeer verfchillende, doch altoos dezelfde in dezelfde dierfoort, op dezelfde leeftijd, zoodat deze verfcheidenheid alleenlijk afhangt van eene bijzondere wijziging in de ontwikkeling der beftanddeelen. De enkelvoudigfte horens zijn voorzeker die van den Rhinoceros; Hechts één of ten hoogften twee horenachtige ligchamen vindt men op het voorfte gedeelte van den kop geplaatst, welke, onmiddelijk met de huid verbonden , uit dezelve hunnen oorfprong nemen. Bij den éénlioornigen is dezelve ge- plaatst op het te dien einde verdikte, en als het ware meer verwulfdc , gedeelte der neusbeenderen, welker oppervlakte zeer ongelijk is, en welke geheel en al met het beenvlies, en daarna met de huid overdekt worden. Bij den tweehoornigen is de zitplaats van den voorften, welke de meeste lengte heeft, ter zelfder plaatfe ; de neusbeenderen zijn minder ongelijk, en van hier mogelijk, dat aan dezelve ook door velen eene grootere beweegbaar- heid-,.-dan bij. den édnhoornigen wordt toegefchreven , hetgeen gedeeltelijk ook van deszelfs meerdere lengte kan afhangen : de tweede horen is meer achterwaarts, op het voorhoofdsbeen namelijk, geplaatst. Ten aanzien der uitwendige gedaante, vindt men wel bij al de horens, zoo van den éénhoornigen als van den tweehoornigen Rhinoceros eene algemeene overeenkomst, bij het vergelijken van vele horens van dezelfde foort; maai- de bijzondere vorm fchijnt mij toe eenigzins te verfchillen, zonder dat men nog de onderfcheidene grootte in acht neemt. Zoude er dus ook eenig onderfcheid in. vorm zijn bij de onderfcheidene geflachten? Bij eene oppervlakkige befchouwing der buitenfte oppervlakte, of in der- zelver doorfnede, blijkt dezelve te beflaan uit die zelfllandigheid, welke men bij dieren horenachtig gewoon is te noemen. Eene nadere befchou- wing echtét doet ons den waren aard van deze zelfftandigheid beter keren kennen, en het fchijnt thans bewezen te kunnen worden, dat deze zelf- jftandigheid geheel is zamengefleld uit eene opéénhooping en te zamenkleving o van