Hoe men zich de doormetingen aan het vrouwelijke bekken bij den mensch behoort voor te stellen / door G. Vrolik.

  • Vrolik, Gerardus, 1775-1859.
Date:
1851
Catalogue details

Licence: Public Domain Mark

Credit: Hoe men zich de doormetingen aan het vrouwelijke bekken bij den mensch behoort voor te stellen / door G. Vrolik. Source: Wellcome Collection.

Provider: This material has been provided by The Royal College of Surgeons of England. The original may be consulted at The Royal College of Surgeons of England.

    4/8 (page 4)
    ontmoet ik hetzelfde gemis aan een vast beginsel, waaruit zij, naar mijne overtui- ging, belmoren te worden ontleend en waarop zij moeten worden toegepast. Het ligt ondertusschen voor de band en wordt aangewezen door de natuur, die de meest ge- schikte plaatsing der vrucht bepaald beeft, als noodzakelijk voor eenen geregelden gang der haring. Bijaldien nu zulk een beginsel ware in bet oog gehouden, of zulk eene aanwijzing gevolgd, zou men aan de schuinsche doormetingen geenc rigting hebben gegeven, waarin men zeker weel, dat bet hoofd der vrucht zich niet regel- matig kan aanbieden, noch de dwarse doormeting zoo ver achter- of voorwaarts geplaatst, dat zij in geene overeenstemming met het kinderhoofd te brengen is. Wil men voldoen aan den eisch der natuur en eene gelukkige overeenstemming daarstellen tusschen de vrucht en de ruimte, welke haar ten doorgang dienen moet, men trekke al de lijnen van doormeting zoo, dat zij elkander in het middelpunt der bovenste opening van bet kleine bekken komen te treffen. In een rond bekken, ge- lijk dat van Javaansche vrouwen en van sommige Europesehe, is zulks blijkbaar bij den eersten opslag van bet oog. Maar ook bij de dwars-ovale, als de gemeenzaamste van alle, en bij de stomp-hartvormige is dit evenzeer aangewezen. Immers op geene tegen elkander overslaande punten vind ik eene grooterc lengte dan op die, welke, doorge- trokken, de regte doormeting in twee gelijke deelcn scheidt. De rigting der schuin- sche doormetingen wordt aangewezen en bedongen door de plaats, welke liet kinderhoofd aan den ingang van het kleine hekken behoort in te nemen. Zij gaan dan niet, gelijk algemeen ten regel wordt opgegeveu, van eene der heilig- en darrnbeensgewrichten naar den bovenrand der schuins tegenoverstaande heupkom of wel der ineengroeijing van darm- en scliaambeen, maar eenige strepen voorwaarts op den horizontalen tak zelven van bet scliaambeen, d. i. ongeveer op drie vierden van zijne geheele lengte *). Deze rigting is in zoo volmaakte overeenstemming met de plaats, die het hoofd der vrucht inneemt, dat, al ware bet daarom alleen, eene meer achterwaartsche als niet wenschelijk te beschouwen zoude zijn. Het afdalend hoofd toch zich met het achterhoofd ten uitgang onder de schaambeensboog schikkende, heeft nu ongeveer het achtste deel eens cirkels te doorloopen ; zijn spildraai op den romp geschiedt alzoo zonder eenig geweld te veroorzaken aan de halswervelen, dat bij de noodzakelijkheid eener groolere draaijing ligt mogelijk worden en ook op den overigen gang der ver- *) Ik heb reeds ten jare 182G, bij mijne Beschouwing van hel verschil der hekkens in onderscheidene volksstammen, deze punten gekozen, om er de schuinsche doormetingen op te doen neêrkomen. Doch die aanwijzing schijnt onopgemerkt te zijn gebleven; zij is althans, zoo veel ik weet, door niemand gevolgd. Zie aldaar van de vergelijkingstafel kolom G, noot c.