Commentationes quaedam de cerebri haemorrhagia : quibus ad praelectiones suas de morbis nervorum / invitat Mauritius Henricus Romberg.

  • Romberg, Moritz Heinrich, 1795-1873.
Date:
1830
Catalogue details

Licence: Public Domain Mark

Credit: Commentationes quaedam de cerebri haemorrhagia : quibus ad praelectiones suas de morbis nervorum / invitat Mauritius Henricus Romberg. Source: Wellcome Collection.

Provider: This material has been provided by The Royal College of Surgeons of England. The original may be consulted at The Royal College of Surgeons of England.

    8/20 (page 6)
    dita opera excitati satis apte quidem et concinne nisi quod marcore quodam torpere videntur interrogantibus respondent, mox tamen longiori vel breviori interposita mora in pristinum rursus soporem incidunt. Aliquando etiam fit ut vel ex somno exper- gefacti vel jam a principio insomniis laborantes leviter desipiant alienaque loquantur. Maxime vero loquendi facultas in hominibus ex uno latere resolutis tentatur, in aliis alio modo. Nam aut prorsus obmutescunt aut haesitantes titubant aut singu- las quasdam litteras pronuntiare nequeunt aut brevissima tantum vocabula proferunt aut etiam quae recte sentiunt et meditati sunt appellationibus absurdis inviti designant. Ceterae morbi notae illis adhaerentes perquam variae sunt. Ita inprimis pul- sus modo velocius modo tardius agitati, nunc paribus intervallis nunc imparibus moti, interdum nulla ratione a consuetis, quales ante morbum esse solebant, discrepantes, vel, quod rarius evenit, lentiores imbecillioresque in resoluto brachio quam in altero. Perinde variat spiritus, cum vel celeriter vel cunctanter vel aequaliter vel inaequali- ter trahatur, a vigilantibus facile ac sine strepitu, a veternosis graviter et cum roncho. Accedit magna caloris inconstantia quippe per cutem omnem plerumque aridam aut aequabilem justamque habet temperiem aut circa caput maxime ac praecordia modum excedit aut infra eum in partibus extremis et resolutis subsistit. Similiter et habitus oris in aliis coloratus ac tumidus, in iis praecipue qui sopore tenentur, in aliis palli- dus et collapsus, in aliis prorsus inmutatus. At semper fere potionis aut imminutum ‘desiderium, aut omnino nullum, alvus segnis, clausa, nec nisi valentioribus medica- mentis obtemperans, urina rara, tarda, suppressa. Neque tamen haec symptomata in omnibus unum per totum morbi spatium servant tenorem sed varias subinde vicissitudines subeunt, modo mitiora modo acriora existunt, inprimis spiritus, pulsus, calor, ut febris speciem quandam referant, quae ta- men non nisi rarissime certos ac definitos habet circuitus. Praeterea totus signorum ordo et ambitus ipso morbo ad exitum vergente commutatur, cum periculum indiciorum et frequentia celerius tardiusve aut ingraves- cit augeturque aut mitigatur et imminuitur. Quibus enim intra aliquot horas vel dies mors imminet hi sensus motusque expertes sopore continenter premuntur, stertentes spiritum trahunt et per buccas inflatas emittunt, subinde oscitantur, spumam agunt in ore, convulsione illaesi lateris corripiuntur, tandemque alvo et urina sine voluntate profluente, inferioribus partibus gelidis, superioribus tenui fervidoque sudore made- factis, respiratione difficillima, pulsibus velocissime agitatis, naribus acutis, temporibus collapsis, ore hiante animam efflant. Sin autem mors appropinquat tardius post sep- timanas duas tresve imo quatuor, sive natura sive artis ope dilata, tum plerumque varias patiuntur aegritudinis mutationes, quaeque haud raro prosperioris ominis spe- cie ceteros quidem ad irritam spem pellicere possunt, medicum autem naturae peri-