Elizabethan Oxford : reprints of rare tracts / edited by Charles Plummer.

Date:
1887
Catalogue details

Licence: Public Domain Mark

Credit: Elizabethan Oxford : reprints of rare tracts / edited by Charles Plummer. Source: Wellcome Collection.

    64/356 (page 28)
    tum claritatis atque splendoris in illa ipsa Ecclesia colenda, celebranda, illustranda antiquitus apud omnes comparauerint; tantum sibi nunc ignominiae & maculae in eadem, sed frustra tamen, oppugnanda contrahant, tum maiorum autoritatem, tum propriam partam dignitatem indigne & turpiter dede- corantes. Sed vereor, ne studio elatus, longius haec conque- rendo sim prouectus; pertexam igitur telam, quam exorsus sum, eamque paucissimis confectam dabo. Antiquorum istorum chyliades vel prolixa oratione exequi nunquam possem, nam praeter ante dictos, aliosque qui e D. Benedicti disciplina infiniti fluxerunt; triginta nobiles scriptores, & in his quatuor S. R. E. Card, ex D. Dominici schola prodiisse commemorat eius familiae socius Seraphinus Razzius: neque certe minor fuerat Augustinianorum, Car- melitanorum, ac Franciscanorum numerus, & fama. Quid si recentiores, & nostri temporis Fisceros, Moros, Polos, Alanos, Bristolios, Campianos, reliquos vellem nominare dies me deficeret; nec finem vllum oratio reperiret. ex hoc vno reliqua omnia cognosci possunt. Vnicum Oxoniae col- legium Nouum, nouissimis his quadraginta annis, ex suo sinu triginta duos viros praestantissimos emisisse; qui singuli vel docendo publice, vel opere praeclaro conscribendo fidem suam, catholicamque doctrinam verbo perinde, atque ipsa re, voluntarioque exilio tutati sunt, in his Sanderus, Hardingus, Dormanus, Staplitonus, Rarstaldus, Harpfeldus, Hidus, Poi- netus, Odouenus, Reginaldus, &, qui adhuc in viuis est, & multa scripsit, ampliusque viginti annos in iure profitendo regia Duaco stipendia meruit, Richardus Vuitus. Haec sunt quae de Oxoniensi, & etiam Cantabrigiensi, (sorores enim sunt, sibique persimiles) Academiis, aut ab aliis accipere, aut ipsemet, qui adolescens admodum Oxoniam reliqui, diuque iam ab ea ac longe absum, memoria retinere potui, nequaquam profecto paria earum amplitudini; pro meis tamen viribus, atque in eas studio merita ac debita. Quae qui euoluet, idem vellem de iis cogitet, quod eos, qui Platonis Iu 3. de libros lectitabant, de Socrate suspicatos esse tradit Cicero: Oratore.