De cytoarchitectonie der groote-hersenschors van eenige knaagdieren / Aemilius Bernardus Droogleever Fortuyn.

  • Droogleever Fortuyn, Aemilius Bernardus.
Date:
1911
Catalogue details

Licence: In copyright

Credit: De cytoarchitectonie der groote-hersenschors van eenige knaagdieren / Aemilius Bernardus Droogleever Fortuyn. Source: Wellcome Collection.

Provider: This material has been provided by King’s College London. The original may be consulted at King’s College London.

    21/210 (page 3)
    Dit gaf mij de volgende voordeelen. Vooreerst zijn knaagdieren in 't algemeen bijzonder gemakkelijk verkrijgbaar materiaal. De hersenen zijn meestal van een grootte, die zich niet moeilijk behandelen laat, en ze zijn lissencephaal, wat het bestudeeren der schorsvelden zeker vergemakkelijkt. Verder behooren er een aantal dieren toe, zooals het konijn, de Cavia, de rat, de muis, die beter dan vele andere dieren zijn bestudeerd, omdat ze voor medische en physiologische onderzoekingen van dienst waren. Hen verder te bestudeeren was dus van bijzonder belang. Voorts vinden we in de Japansche dansmuis een dier uit de orde der knaagdieren, dat van nature doof is en wiens gehoorschors dus bijzonder belang inboezemt. En ten slotte bracht de beperking tot één orde van dieren, het groote voordeel mee, dat de homologisatie der schorsvelden bij de verschillende dieren veel zekerder en eenvoudiger werd gemaakt. Ondanks alles, wat op het gebied der homologisatie der schorsvelden van dieren uit verschillende groepen reeds is gedaan door Brodmann, Hermanides en Koppen, Mott, Schuster, Watson e.a. schijnt het me toe, dat nog veel meer werk moet verricht worden, eer we tot voldoende zekerheid omtrent de resultaten zijn gekomen. Dat het gevaar voor onjuiste homologisatie van schorsvelden bij dieren uit verschillende orden niet denkbeeldig is, blijkt wel hieruit, dat Mott (1907), evenals Hermanides en Koppen (1903), bij knaagdieren een veld voor gezichtschors aanzag, dat volgens