Die Fragmente der Vorsokratiker, griechisch und deutsch / von Hermann Diels.

Date:
1903
Catalogue details

Licence: In copyright

Credit: Die Fragmente der Vorsokratiker, griechisch und deutsch / von Hermann Diels. Source: Wellcome Collection.

    235/624 (page 219)
    μοΐραι καί δαίμονες [vgl. fr. 120, 123] ‘evd’ — ^Ααάφεία\ ώστε τούτων έκα- στον σπέρματα των πα&ών ανακεκραμένα δεδεγμένης ημών της γενέσεως καί διά τοντο πολλην ανωμαλίαν έγονσης^ εύχεται μεν 6 νουν εχων τα βελτίονα, προσδοκάι δε καΐ &άτερα, χρηται δ’ άμφοτέροιζ το άγαν άφαιρών. έ'νθ· ή σαν ΧΌ-ονίη τε χαΐ ταναώτνις, ^ήρίς αίματόεοσα y.al ^Λρμονίη 3^εμερώτας, ΚαλλίΟτώ Αισχρή τε, Θόωΰά τε /ίηναίη τε, Νημερτής τ’ έρόεσσα μελάγχονρός τ’ !Ασάφεεα. 123 [28—30 Κ., 397—400 St.] Cornutus epidrom. 17 οντοι [die Titanen] O’ αν είεν διαφοραί των οντων’ ως γάρ ^Ε. φνσικώς έξαρι&μεΐται, ^ Φυσώ — Με- γιστώ' καΐ Φορνην καί Σοφήν τε καΐ ^Ομφαίην καί πολλάς άλλας, την είρημένην ποικιλίαν των οντων αίνιττόμενος, όντως νπο τών παλαιών 'ΐαπε- τος μεν^ ώνομάσ^η 6 λόγος κα&' ον φωνητικά (τα) ζώια εγένετο και το ολον ψόφος άπετελέσ^η, ίαφετός τις ών {Ιάγάρ εστιν η φωνή), Κοΐος δε κτλ. Φυσώ τε Φ^εμένη τε, καί Εύναίη καί Έγερσες, Κενώ τ’ ^Λστεμτρής τε, τεολνστέφανός τε Μεγεστώ καε Φορνη, Σωτΐή τε καί ^Ομφαεη . . . 124 [14. 15 Κ., 400. 401 St.] 1. 2 Clem. Strom. III14 ρ. 516 Ρ. (nach fr. 125) καΐ πάλιν^^ ώ πόποι — έγέvεσ^^ε\ Timon fr. 33 Wachsm. σχέτλιοι avd-ρω- ποι, κάκ* έλέγχεα, γαστέρες οίον ^ τ ο ίων — πέπλα σΘ^ε' ώ τΰόττοε, ώ όεελόν θνητών γένος, ώ όνσάνολβον, τοεων εκ τ’ ερίδων εκ τε στοναχών έγένεσ^'ε. 125 [378 Κ., 404 St.] Clem. Strom. III 14 ρ. 516 Ρ. (nach fr. 118) εκ μεν γάρ ζωών έτίΟ^εε νεκρά εεδε^ άμεεβων. 126 ρ79 Κ., 402 St.] Plut. de esu comm. 2, 3 p. 998 C (Palingenesie) άλλάσ- σει δε ή φνσις άπαντα και μετοικίζει ^ σαρκών — χιτώνβ (ohne Autornamen) Porphyr, ap. Stob. Ecl. 1 49, 60 [1 446, 7 W.] αυτής γάρ τής μετακοσμήσεως ειμαρμένη καΐ φυσις υπο Εμπεδοκλέους δαίμων άν?]γόρευται '^σαρκών — χι- τώνι καί μεταμπίσχουσα τάς χρυχάς. σαρκών άλλογνώτε ττερεστέλλονσα χετώνε. 122. Da waren die Erdniutter und die weitblickende Sonnenjung- frau, die blutige Zwietracht und die ernstblickende Harmonie, Frau Schön und Frau Hässlich, Frau Hurtig und Frau Spät, die liebreiche Wahrhaftigkeit und die schwarzhaarige Verworrenheit. 123. Und die Geister des Wachstums und Schwundes, des Schlafens und Wachens, der Bewegung und Ruhe, der reichbekränzten Pracht und des Schmutzes, des Schweigens und Redens. 124. Weh’, wehe, du armes Menschengeschlecht, weh’ du jammer- voll unseliges: aus solchen Zwisten und Seufzern seid ihr entsprossen! 125. Denn aus Lebendigem machte er Totes die Gestalten ver- tauschend. 126. Die Natur wechselt alles, indem sie die Seelen mit fremdartiger Leibeshülle umkleidet.