Die Fragmente der Vorsokratiker, griechisch und deutsch / von Hermann Diels.

Date:
1903
Catalogue details

Licence: In copyright

Credit: Die Fragmente der Vorsokratiker, griechisch und deutsch / von Hermann Diels. Source: Wellcome Collection.

    157/624 (page 141)
    τιρότεροί’ είχον. νπό δε τον Μελίσσον καΐ Περικλέα φηοίν αντον \\ρωτοτελΊ]ς [fr. 57S a. d. Ιίολιτεία 'Σαμίων\ ?)ττη^ήνοα νανμαχονντα πρότερον. οϊ δε Σάμιοί τοίς ai/μαλωτονς των ^4.Θ^?]ναΙων αν^νβρΐζοντες εστιζον εις το μετωπον γλαύ- κας. καΐ γαρ Εκείνους οϊ 'Α^^ηναΐΟί οάμαιναν . . . ηρος ταντα τα στίγματα λέγοναι καί το ^Αριστοφάνειον ψνίγβαι ^ ΣαμΙων 6 δημός έστιν ως πολνγραμ- ματος [Aristot. a. 0. fr. 575]. πν&όμενος δ! ονν 6 Περικλής τ?ν έπΙ στρατό- 27 πέδου συμφοράν έβοήϋ^ει κατα τάχος καΐ τον Μελίσσον προς αυτόν αντιτα- ξαμένον κρατήσας καί τρεψάμενος τοίς πολεμίους εν&υς περιετείχιζε δαπανηι καί χρόνωι μάλλον ή τραΰμασι καί κινδυνοις των πολιτών περιγενεσΟ-αι και σννελεΐν τήν πόλιν βουλόμενος . .. ένάτωι δε μηνί [Sommer 440] των Σα- 28 μίων παραστάντων ο Περικλής τα τείχη καθ^εΐλε καί τας νανς παρελαβε και χρήμασι πολλοις έζημίο)οεν, ών τα μεν ευ&νς είσήνεγκαν οϊ Σάμιοι, τα δ εν χρόνωι ρητώι ταξάμενοι κατοίσειν ομήρους εδωκαν. Αονρις δ ο Σαμιος [FHG II 483 fr. 60] τουτοις έπιτραγωιδεί πολλήν ωμότητα των ^Αχληναίων και τον Περικλεούς κατήγορων, ήν ούτε Θουκυδίδης [I 116] ϊστόρηκεν ουτ’ ^Έφορος [fr. 117] οί>τ^ ^Αριστοτέλης [fr. 578]. V. Themist. 2 καίτοι Στησίμβροτος [FHG II 53 fr. 1] ^Αναξαγόρου τε διακονσαι τον Θεμιστοκλέα φησί καΐ περί Μέλισσον σπουδάσαι τον φυσικόν, ουκ ευ των χρόνων άπτόμενος. Περικλεΐ γάρ, ός πολύ νεώτερος ήν Θεμιστοκλέους, Μέλισσος μεν άντεστρατήγει πολιορκοΰντι Σαμίους, ^Αναξαγόρας δε συνδιέτριβε. Vgl. adv. Col. 32 ρ. 1126 Β. Ael. V. Η. νΠ 14. ScHüiFT [vgl. Sum. Α 2] 4. SmPL. phys. 70, 16 ο Μ. και τήν επιγραφήν ούτως έποιτσατο τον συγγράμματος Περί φυσεως ή περί τον όντος. de caelo 557, 10 καί εΐ Περί φνσεως ή περί τον όντος επέγραψε Μ., δήλον ότι τήν φυσιν ενόμιζεν είναι το ον. Gal. de el. sec. Hipp. I 487 K. τά γάρ των παλαιών άπαντα Περί φυ- σεως έπιγέγραπται, τά Μελίσσον, τά Παρμενίδου κτλ. vgl. Gal. in [Hipp.] de nat. h. XV 5K. Lehre. 5. Arist. q. f. de Melisso Xeyiophane Gorgia c. 1. 2 [vgl. Aristoteles’ Schrift Προς τά Μελίσσον ä Diog. V 25]. [ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ\ ΠΕΡΙ ΜΕΑΙΣΣΟΥ. C. 1 βίδιον είναι φησιν εϊ τι εστιν, εϊπερ μή ένδέχεσθ-αι γενέ- 1 σ&αι μηδέν εκ μηδενός' είτε γάρ άπαντα γέγονεν είτε μή πάντα, άίδια άμφοτέρως' εξ ουδενός γάργενέσ2αι άν αυτά γιγνόμενα. 5 απάντων τε γάρ γιγνομένων ουδεν {άν) προνπάρχειν' εΐτ όντων τινών άεΐ ετερα προσγίγνοιτο, πλέον άν καΐ μεΐζον το ον γεγονέναι' ώι δε πλέον καί μεΐζον, τούτο γενέσ^αι άν εξ ονδενός- (εν) τώι γάρ έλάττονι το πλέον, (ως) ουδ έν τώι μικροτέρωι το μεΐζον, ουχ νπάρχειν. άίδιον δε όν άπειρον είναι, ότι 2 10 ουκ εχει αρχήν όθ-εν εγένετο, ουδέ τελευττν εις ό γιγνόμενον έτελεντησέ ποτέ. παν δε καΐ άπειρον όν (έν) είναι’ εί γάρ 3 δυο ή πλέoJ εΐη, πέρατ^ άν είναι ταντα προς άλληλα. ^ν 4 δε όν όμοιον είναι πάντη' εί γάρ άνόμοιον, πλείω όντα ουκ αν ετι έν είναι αλλά πολλά. άίδιον δε ον άμετρόν τε 5