De docimasia pulmonum hydrostatica : dissertatio inauguralis medica quam consensu et auctoritate gratiosi medicorum ordinis in Universitate Literaria Friderica Guilelma pro summis in medicina et chirurgia honoribus rite impetrandis die XX. mens. Decembris A. MDCCCXXX ... / publice defensurus est auctor Carolus Meisenburg Rhenanus.

  • Meisenburg, Carolus.
Date:
[1830]
Catalogue details

Licence: Public Domain Mark

Credit: De docimasia pulmonum hydrostatica : dissertatio inauguralis medica quam consensu et auctoritate gratiosi medicorum ordinis in Universitate Literaria Friderica Guilelma pro summis in medicina et chirurgia honoribus rite impetrandis die XX. mens. Decembris A. MDCCCXXX ... / publice defensurus est auctor Carolus Meisenburg Rhenanus. Source: Wellcome Collection.

Provider: This material has been provided by The University of Glasgow Library. The original may be consulted at The University of Glasgow Library.

    10/48
    leni absconditum, quum vagientem audiverint, jam enatum; eos vero rem ipsam, quae sub lodice acta sit, oculis inspicerent penitusqne explorarent, opporluissc. Omnia vero haec, quae P. Cam- perus protulit, non evertunt, quod Fr. Benj. Osiander, Baudclocquc, W. J. Schmitl aliique, muliere parturiente nudata, se attendisse enarrant. — 3) Physiologia sana cum experientia ejusmodi minime consonat. Thoracem paries mulierum genitales usque adeo comprimunt, ut, libero quoque aeris ad infantem accessu, musculi jam tenerrimi eum dilatare nullo modo valeant. Nec thorace quidem enato, respiratio, quum musculi abdominales atque diaphragmatis descensus aurae intrahendae inserviant, locum habere potest. Tunc demum, trunco ad coxas saltein emisso, infans organa respiratoria, ut fungantur, lentare valet. IIuc accedunt, quae Itoose ') profert, omni conditione primae extra uterum maternum respirationis deliciente, non praesto esse causam, quae infantem, nondum in lucem editum, ad respirandum excitet. Alii adjiciunt, aerem, qui in utero cum foetu concurrat, ob exhalationem animalem caloremque adauctum tantopere esse corruptum, quo respirationi inservire plane ne- queat. Hanc sententiam jam loquitur llallerus *): ,,Aer vero externus in matris vagina, mullo humido vapore inquinatus, multum etiam de sua natura amittit, qua possit respirationi ser- vire.” — Quanquam difficillime statuenda sint argumenta a priori, quae illa evidentissime red- dant inania, non tamen desunt, quae exceptiones affirmandas esse poscant. Partes mulierum genitales si truncum foetus universum cousquc constringunt, sicuti isti docent, infans certe, nondum editus, vires respirationem exercendi frustra conabitur. Ubique vero res non ita sc habet. Partes pudendorum angustae aut eorum status spasmodicus infantem, capite jam ex- cluso, a partu reliqui corporis perficiendo nequaquam omni tempore retinent, sed retardatio enixus doloribus ex partu exstinctis atque humerorum silui iniquo deberi potest. Smcllie3), infantem quendam, caput quum jam prodiisset de vagina, ad dimidium horae in partus organis commoratum esse, enarrat; quibus nominalim addit, infantem fuisse parvum matremque tem- pore priori minime difficulter peperissc. Quanam ex causa infaus, cujus thoracem organa illa muliebria, omni vi parturiente deleta, modice resistentia amplectuntur, thoracem ampliare, om- nino respirare et vagire nequit? — Totum infantis corpus si intra partes genitale» coercetur, rerum conditio respirationi multo minus favet. Uterus etenim maternus, quum aquae effluxe- rint, tempore quoque a doloribus ex partu libero, formam ovatam amittit, loloque in ambitu foetum circumdat. Brachiorum crurumque vero silus proprius nonne parietes uteri renilenles a trunco anteriore eousque saltem protrudere potest, ut aliquantum explicentur leviterque tho- raci inhaereant, quo infans, libero aeris accessu, thoracem sufficienter ampliare valeat: Haec sententia quidem quampluriinis forsitan non arridet, verumtamen sub actu versionis cujusdam 1) X&. ©. 2tug. SRoofc ©ntttbrifj mcbicinifdj = gcricf)tlicljct Sovlcfttttgctt. grfft- n- ®t- 1802. — §. 5o. ^ 2) Elementa physiologiae corporis humani auctore Alberto llallero. liornac JIDCCLXV 1. Tom. A IO., lib. XXIX. scct. IV., §. 54., pag. 398. 3) ©meIlie’<J ©timmlung bcfonbcvctr gac«c wnt> «Bcmcrttingett i» #ebammenfuttft, ubcrfctjt von borfa*. Stltcnburg 1793. m il 3S0.