Thomas Pridgin Teale's Leerboek der onderbuiksbreuken : voor praktische artsen, heelkundigen en studenten / Naar de hoogduitsche bewerking van H. Hölder. door A. G. van der Hout.

  • Teale, Thomas Pridgin, 1801?-1867.
Date:
1849
Catalogue details

Licence: Public Domain Mark

Credit: Thomas Pridgin Teale's Leerboek der onderbuiksbreuken : voor praktische artsen, heelkundigen en studenten / Naar de hoogduitsche bewerking van H. Hölder. door A. G. van der Hout. Source: Wellcome Collection.

Provider: This material has been provided by The University of Leeds Library. The original may be consulted at The University of Leeds Library.

    33/262 (page 15)
    breukzak of diverticulum bevondt, beklemd, hetgeen den dood ten gevolge had (*). Ook de eijernesten, de tubae Faloppii en de baarmoeder kunnen in breuken bevat zijn. Nourse bragt bij eene jonge vrouw, die in het Bartholomaeus-Hospitaal werd opgenomen en aan twee dijbreuken leed, de eijernesten binnen, na alvorens de breuksnijding verrigt te hebben. De breuken waren namelijk zoo pijnlijk geworden, dat zij de vrouw iu hare werkzaamheden hinderden; de kunstbewerking had een volkomen gunstig gevolg, en van dien tijd af aan hield de stonden- vloed op. Davis nam waar, dat eene in de negende maand zwan- gere baarmoeder de navelstreek tot eene breuk naar buiten dreef, die over de teeldeelen afhing. Bij aangeboren gemis van bijna alle buikspieren voegen zich ne- vens andere ingewanden de milt, de lever en de nieren in het breukgezwel. Vroeger gaf men de breuken naar hunnen verschillenden inhoud verschillende namen, als enterocele (evrepov, darm en xyjhy gezwel), epiplocele (ijrijrAoov, uet en Jc^Avj), entero-epiplocele, metrocele (p,y\TY\p baarmoeder), cystocele (xwn;, blaas) enz. De uitzakkingen van den blinden darm, van de flexura sigmoidea van den karteldarm en van de pisblaas geven aan de breuken zulke eigenaardige eigenschappen, dat het noodzakelijk is hen nader te beschouwen. 1. Breuken, in welke de blinde darm het hoofdbestanddeel vormt. Zoolang de blinde darm zich op zijne gewone natuurlijke plaats bevindt, is hij slechts van voren en aan de beide zijden door het buikvlies omgeven, aan zijne achterste oppervlakte is hij door cel- weefsel met het binnenst peesvlies van den onderbuik verbonden. Onder zekere omstandigheden daalt hij allengs uit de fossa iliaca en kan den loop van het lieskanaal volgend, tot aan den bodem des balzaks nederdalen. Terwijl hij op deze wijze afdaalt, blijft zijne achterste oppervlakte met de onder hem gelegene deelen door celweefsel steeds vereenigd, zoodat hij langzamerhand met het lies- kanaal en het weefsel van den balzak in aanraking komt. Hierin heeft de blinde darm veel overeenkomst met het nederdalen van den bal. De laatste is eveneens slechts aan zijne voorste oppervlakte en aan de beide zijden met het buikvlies, van achteren daarentegen door celweefsel met de onderliggende deelen vereenigd. Ook hij behoudt deze verhouding langs den geheelen weg, dien hij bij het neder- dalen aflegt. — Wanneer de blinde darm tot den binnensten liesring gezakt is, dan schuift zich zijne achterste oppervlakte gewoonlijk het eerst in het lieskanaal. Blijft op deze wijze de uitzakking slechts tot een klein gedeelte van den blinden darm beperkt, dan H Littoe, Mém. de l’Acad. des Sciences, 1700. - Edinb. Med. Essays, vol. I. p. 183. Else , Med. Obs. and Inquiries, vol. IV. p. 334.