Thomas Pridgin Teale's Leerboek der onderbuiksbreuken : voor praktische artsen, heelkundigen en studenten / Naar de hoogduitsche bewerking van H. Hölder. door A. G. van der Hout.

  • Teale, Thomas Pridgin, 1801?-1867.
Date:
1849
Catalogue details

Licence: Public Domain Mark

Credit: Thomas Pridgin Teale's Leerboek der onderbuiksbreuken : voor praktische artsen, heelkundigen en studenten / Naar de hoogduitsche bewerking van H. Hölder. door A. G. van der Hout. Source: Wellcome Collection.

Provider: This material has been provided by The University of Leeds Library. The original may be consulted at The University of Leeds Library.

    31/262 (page 13)
    beien breukzak, dio Chevalier en Dupuytren (*) beschrijven, ont- stonden vermoedelijk op dezelfde wijze. Een noodzakelijk vereischto voor de zamentrekking van den hals des breukzaks is de afwezigheid van ingewanden. Dit doel wordt het best door het dragen van doelmatige breukbanden bereikt. In eenige gevallen schuift eene versche breuk vóór de volledige sluiting van den mond des ouden breukzaks een nieuw gedeelte van het buikvlies door de breukopening. Er vormt zich aldus een nieuwe zak, die aan zijnen bodem met de zaamgetrokkene opening van den hals des ouden breukzaks in verband staat. Dit kan zich meerdere malen herhalen en aldus ontstaan, zoo als Aknaud vermoedde en Cloquet bewees, de breukzakken met twee, drie of meerdere bo- ven elkander geplaatste en met afzonderlijke halzen voorziene bij- zakken. 5) Ziekelijke veranderingen van het onder iveivliezig celweefsel. —• Dit weefsel is menigvuldiger dan de zak zelf de zitplaats van ziekelijke veranderingen. Het wordt door afzetsels van voor organisatie vat- baar uitzweetsel verdikt en ondoorschijnend. Het vormt dan een tamelijk vast vlies, dat in verscheidene lagen kan gescheiden wor- den, en die bij de kunstbewerking der beklemde breuk opvolgend moeten doorkliefd worden, alvorens men den zak bereikt. Daarbij vindt men echter vooral het ligchaam des breukzaks bijna altijd on- veranderd, zacht en doorschijnend. Het onderweivliezig celweefsel van den zak, vooral van de dij- breuken en de inwendige liesbreuken, bevat dikwerf tamelijk veel vet. Wanneer het verdikt en in groote hoeveelheid aanwezig is, dan vertoont het veel overeenkomst met het net en werd dien ten gevolge bij kunstbewerkingen dikwijls met hetzelve verwisseld. Deze dwaling kan daardoor vermeden worden, wanneer men opmerkt, dat een op weivlies gelijkend weefsel het bedoelde vet nimmer zoo als zulks bij het uitgezakte net plaats heeft, omgeeft, maar dat het in- tegendeel van alle zijden door celweefsel met de omringende deelen vast verbonden is (*). (*) Bkeschet, Considérations sur la hernia femorale, pag. SI. (f) Volgens Yelpeatt zijn deze vetlagen somtijds door eene vliesaclitige uitbrei- ding omgeven, welke volkomen vrij is van eenige verbinding met de omringende deelen, en op bet aanzien zoo volkomen op den breukzak gelijkt, dat zij de kun- digste heelkundigen op het dwaalspoor bragt. Vele voorbeelden hiervan vindt men in zijne Nouveaux éléments de médecine opératoire, 5e éd. tom. II. pag. 522. Druxel- les, 1840.