Ontleedkundige studien over de aderlijke bloedvaten in den gezonden toestand / door Dr. J. M. Schrant.

  • Schrant, Johannes Matthias, 1783-1866.
Date:
[cbetween 1800 and 1899?]
Catalogue details

Licence: Public Domain Mark

Credit: Ontleedkundige studien over de aderlijke bloedvaten in den gezonden toestand / door Dr. J. M. Schrant. Source: Wellcome Collection.

Provider: This material has been provided by The University of Glasgow Library. The original may be consulted at The University of Glasgow Library.

    18/48 (page 16)
    weefseldraden, nog de volgende elementen, die evenwel bij sommige aderen ook in de diepere lagen voorkomen. Min of meer platte, gaarne knakkende en afbrekende, spits of stomp eindigende, gladde banden of stukjes van banden, volgens henle van 0,0024'^'—0,0036' breedte*). Zij worden doorschijnend in azijnzuur en opgelost in potasch- oplossing. Laat men ze gedurende eenigen tijd in verdund salpeterzuur liggen, zoo worden zij vaak in zig-zag geplooid, (f. PAULSEN, REiCHERT^. Vele van deze banden splijten zich aan het uiteinde in fijne bindweefseldraden. Zij bevatten nu eens geen, dan eens een overblijfsel van een verlengden kern, die vaak alleen eene donkere rei vetkorreltjes heeft nagelaten. Dikwijls is de kern zeer duidelijk. Hij doet zich alsdan voor . als een donker beschaduwd ligchaam, meestal staafvormig verlengd of agurkvormig gekromd, glad en glanzend of met enkele stipjes bezet. Soms is hij zeer lang. Bij het nagaan van deze verschillende gedaanten der kernen komt men, langs eene volledige rei van tusschentrappen, eindelijk tot den waren elastieken, vaak galFelvoi'mig gedeelden en aan de uiteinden omgekrulden, kernvezel In dit geval is de oorspronkelijke band gewoonlijk reeds min of meer tot bind- weefsel gespleten Spiraalvormig om een bundel heenloo- pende of in afzonderlijke ringen verdeelde kernvezels, zoo als men in het bindweefsel op andere plaatsen aantreft, vond ik in den binnensten vaatrok nimmer. Genoemde ver- lengde kernen ziet men, bij het beschouwen van de bin- nenste oppervlakte eener ader, zoo de binnenste rok niet te dik is, somwijlen zeer schoon achter de laugsvezels liggen. Men moet dan echter de voorzorg gebruiken van het prae- paraat door azijnzuur doorschijnend te maken. Op klapvlie- zen der aderen zijn zij, in de dwarste gerigt, soms zeer duidelijk. De banden, in Avelke deze verlengde kernen gevonden worden, zijn zoogenaamde organische spiervezels. Zij nemen, zoo niet altijd, dan ten minste in de meeste gevallen, haren 1) Zie fig. 20. ï) Zie flg. 20 «. 3) Dit splijten tot bindweefsel wovdt door Dr. kilian, in zijn overigens belang- rijk stwk over den bouw der baarmoeder (henle u. pfbufer, Zcitschr., Bd. IX Heft I, 1849, S. 15), ten onregte aan een bvooswordcn door uitdrooging toegeschreven.